Kur arti takon politikën: Jon Raci dhe Alban Zogaj në shërbim të shoqërisë

Në një botë ku arti shpesh shikohet si një formë pasive e shprehjes, shembujt e kohëve të fundit tregojnë një përqafim gjithnjë e më të ngushtë mes artit dhe politikës, ku bukuria dhe fuqia e krijimtarisë bëhen mjete për aktivizëm dhe ndryshim social. Kur arti përmes ngjyrave, formave dhe mesazheve kalon përtej kuptimit të thjeshtë estetik, ai bëhet një fuqi që sfidon normat dhe kërkon drejtësi, duke e përdorur bukurinë si një mënyrë për të angazhuar shoqërinë.

Një nga shembujt më të mirë të këtij bashkimi është puna e artistëve që angazhohen për çështje të drejta sociale dhe mjedisore, si dhe përdorimi i hapësirave publike për të sjellë mesazhe politike. Vepra të tilla si grafiti politik, instalacione artistike dhe performanca kanë shërbyer si katalizatorë për reflektim dhe veprim. Përmes artit, individët mund të përçojnë mesazhe që janë ndoshta të padëgjuara nga politikanët, por që janë thelbësore për komunitetet.

Kjo formë e artit jo vetëm që ndryshon perceptimin e politikës, por edhe sjell një sens të ri të bukurisë, duke e theksuar se ajo nuk është thjesht një çështje e estetikës, por e mundësisë për t’i dhënë zë atyre që shpesh janë të heshtur. Kur e bukura bashkohet me politikën, ajo krijon një dialog të vazhdueshëm midis artit dhe shoqërisë, një mundësi për të diskutuar, për të kritikuar dhe për të ndihmuar në krijimin e një bote më të drejtë.

Se sa i rëndësishëm është arti, kjo vërehet edhe nga kandidati për deputet Alban Zogaj dhe aktori Jon Raci, të cilët kanë bashkuar forcat e tyre, për më të mirën e mundshme, për më të mirën  e Prishtinës dhe Kosovës.

Ky bashkim i krijimtarisë dhe politikës ka gjetur shprehje të forta në figura të njohura si aktori i shquar Jon Raci dhe nënkryetari i Prishtinës, Alban Zogaj, të cilët përdorin artin dhe angazhimin politik për të adresuar çështje të rëndësishme shoqërore dhe kulturore

Për përzierjen e artit dhe politikës kishte folur edhe Edi Rama.

“Unë kam qenë artist, akoma më pëlqen të pikturoj dhe të vizatoj, vetëm se kam më pak kohë. Por edhe në politikë përpiqem gjithnjë të pikturoj me ngjyra, të vizualizoj si e duam vendin që të bëhet, të ndjej si e duam që të ndryshojë në një hap me botën rreth nesh. Me këtë nuk dua të them se të gjithë kryeministrat duhet të jenë artistë, përkundrazi, është mirë që politika të mbledhë njerëz me background-e të ndryshme. Besoj se aftësitë që kemi në një fushë mund të na ndihmojnë, ose të na pengojnë në një tjetër, edhe pse pavarësisht gjithçkaje, artisti brenda meje nuk rri asnjëherë i qetë.” kishte thënë Edi Rama.